a future tale's begining

Προχτες συναντησα την Αλεξανδρα στο δρομο. Το πρωτο πραγμα που μου ηρθε στο μαυλο ηταν πως τα 12 χροννια ειχαν επιβαρυνει πολυ πιο βαναυσα το δικο μου προσωπο απο οτι το δικο της. Αυτο ηταν και το πρωτο πραγμα που της ειπα και εκεινη χαμογελασε. Αφου σηνηδητοποιησα πως δεν ηξερα τι αλλο θα μπορουσα να της πω απλα εμεινα σιωπηλος μπροστα της. Οι αναμνησεις και τα συναισθηματα που με κατεκλυσαν σχηματισαν μια βροχερη βιτρινα αναμεσα μας. Οι ψιλοκουβεντες που ανταλαξαμε σκουπισαν τη βροχη και μου εδωσαν το κουραγιο να ανασκουμπωθω αλλα δεν καταφερα να βαλω το μαυλο μου σε μια ταξη. Ειμασταν και οι δυο ‘πολυ καλα’ αλλα και υπερβολικα απασχολοιμενοι. Της εξηγησα πως ειχε μολις μερικους μηννες που ειχα επιστρεψει στην Αθηνα. Σηκωσα μηχανικα το αριστερο μου χερι και συμαζεψα τα μαλλια της πισω απο το αφτι της...Τα γιαλια της βιτρινας σκορπιστηκαν στο πεζοδρομιο χωρις να τα ακουσει κανενας αλλος εκτος απο εμενα και την 20χροννη κοπελα που ειχα ξαφνικα μπρστα στα ματια μου...Γυρω μας κοσμος πηγαινε και ερχοτανε βιαστικος..

20 λεπτα αργοτερα ειμουνα καθισμενος στο γραφειο μου και κρατουσα μια ζεστη κουπα καφε..Σιωπηλος χωρις ακομη καμια συναφη σκεψη στο μαυλο μου.
«Κυριε καθηγητα το μαθημα των 12 ακυρωθηκε, δεν υπαρχει αιθουσα. Αμφιβαλω αν σα εχει ξανασυμβει κατι τετοιο. Προσπαθησα να σας τηλεφωνησω αλλα το κηνιτος σας δε επιανε.»
«Ναι....ΟΚ δεν μπειραζει...».. συλλαβισα..
«Το μαθατε πως πεθανε ο Σωλ Μπελοου ? Νομιζω πως τον θαυμαζατε πολυ..»

Ανοιξα την εφημεριδα και διαβασα το επικηδιο αφιερωμα:

‘Μεσα σε ολο αφτον το σαματα και την απογνωση του ανθρωπου στη δινη του 20ου αιωνα ο Σωλ Μπελοου αφηνει πισω του μια φωτεινη λαμψη, μια γαληνη. Ειναι η ιδια γαληνη που εξεπνεαν οι ηρωες των βιβλιων του, βαθια αποφασισισμενοι να κανουν υπαρκτα τα ονειρα τους. Χαρακτηρες που σε κανουν να σκεφτεις «Τι ειδους ζωη αραγε εχεις οδηγησει εσυ?»'

Οι σκεψεις μου πηρανε μπρος και ειδα το κοσμο μου να γκρεμιζεται μπροστα στα λογια ενος ταλαντουχου αρθρογραφου που αγαπουσε τον Μπελοου οσο και εγω..

1.