φολεγανδρος

Αυγουστος και η Φολεγανδρος ειναι βουλιαγμενη στο σκοταδι. Ο κοσμος εχει κατακλυσει τις Κυκλαδες και το ρευμα δεν μας φτανει. Το φεγγαρι προτιμαει ετσι και δεν του καιγεται καρφι που εγω ψαχνω απεγνωσμενα αστερια...

Το απομεσημερο βουτηξα στα παγωμενα νερα φορωντας μια πλαστικη μασκα που επερνε νερο απο το πλαι. Τραβηξα για τα βαθεια και συνεχως σταματουσα να την αδειασω γιατι κοκκινηζαν τα ματια μου, ωσπου καπια στιγμη μου ξεφυγε απο τα χερια και επεσε στον βυθο. Εκανα να την βγαλω και καθως κολυμπουσα, εχασα τις αισθησεις μου. Τοτε στο ορκιζομαι! με κρατησε μια γοργονα απο το χερι και με ανεβασε στην επιφανεια. Δεν μιλησα. Μου ειπε πως την εστειλες εσυ απο το απεναντι νησι, την ζωγραφησες λεει σε ενα φυλλο χαρτι και την πεταξες στην θαλασσα.

Ξυπνησα πανω σε εναν απομερο βραχο λουσμενος στον ιδρωτα..Ο ηλιος εκαιγε. Πηρα το δρομο για το σπιτι με το βλεμμα χαμηλα.

Οι ντοπιοι λενε πως οι γοργονες αφηνουνε στους ναυτικους μυνηματα στα αστερια. Και εγω καθε βραδυ χαζευω στα ψηλα.